ΝΑ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΦΘΕΙ ΑΜΕΣΑ Η ΑΠΟΛΥΜΕΝΗ ΤΥΦΛΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ ΣΤΟ «ΦΑΡΟ ΤΥΦΛΩΝ»!

ΝΑ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΦΘΕΙ ΑΜΕΣΑ Η ΑΠΟΛΥΜΕΝΗ ΤΥΦΛΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ ΣΤΟ «ΦΑΡΟ ΤΥΦΛΩΝ»!

ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ «Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ», ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΠΙΟ ΑΔΥΝΑΜΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ!

Με 24ωρη απεργία και απεργιακή κινητοποίηση, την Τρίτη 22 Ιουλίου, που προκήρυξε το Σωματείο του Φάρου Τυφλών (ΣΕΦΤΕ), απάντησαν οι εργαζόμενοι στην απαράδεκτη, αδιανόητη, προκλητική και απάνθρωπη ΑΠΟΛΥΣΗ τυφλής εργαζόμενης στα «παραγωγικά εργαστήρια» του δημόσιου φορέα –εργοδότη της– «Φάρος Τυφλών Ελλάδος», που μάλιστα έχει την πλήρη ευθύνη του «εργατικού ατυχήματος» που υπέστη προ διετίας.

Ο «Φάρος Τυφλών» – «φορέας αποκατάστασης των τυφλών», καλύπτοντας και άλλες αναπηρίες με σκοπό «την κοινωνική τους επανένταξη», σαν στυγνός εργοδότης τολμά και απολύει τυφλή εργαζόμενη «σαν μη ανταποκρινόμενη σε καμία εργασία» στα εργαστήρια του και μάλιστα τρία χρόνια πριν αυτή συνταξιοδοτηθεί.

Προ διετίας η εργαζόμενη με βαριές αποκλειστικές ευθύνες της διοίκησης, υπέστη σοβαρό μερικό ακρωτηριασμό, μετά τον εξαναγκασμό της να εργαστεί σε διαφορετικό εργαστήριο από το προβλεπόμενο για την αναπηρία της, λόγω υψηλής επικινδυνότητας. Συγκεκριμένα βρέθηκε στο εργαστήριο επεξεργασίας μετάλλων, που δεν χρησιμοποιείται από τυφλούς, αφού πρέπει να χειριστούν τόρνους, κόπτες μετάλλων, πρέσες και μηχανήματα οξυγονοκόλλησης. Μάλιστα η εργαλειομηχανή που χειριζόταν έκτακτα, όπως και άλλες, σε τακτικό έλεγχο βρέθηκαν με προβλήματα και ανάγκη επισκευών που δεν είχαν γίνει. Το «εργατικό ατύχημα ήταν ένα προδιαγεγραμμένο εργοδοτικό έγκλημα που αναπόφευκτα προκάλεσε τον μερικό ακρωτηριασμό στο χέρι. Και που κουκουλώθηκε από την εργοδοσία με την υπόσχεση στην ανάπηρη εργαζόμενη ότι θα παραμείνει στη θέση της μέχρι τη συνταξιοδότησής της.

Για το ατύχημα του 2023 δεν αναζητήθηκαν ούτε οι εργοδοτικές ευθύνες, δεν κινητοποιήθηκαν τα εποπτεύοντα υπουργεία, δεν τέθηκε θέμα αποζημίωσης της εργαζόμενης, δεν έγινε ο απαραίτητος επαναπροσδιορισμός του βαθμού αναπηρίας της τυφλής εργαζόμενης.

Είναι η βάρβαρη αντιλαϊκή – αντεργατική πολιτική του συστήματος και το νομικό οπλοστάσιο των τελευταίων χρόνων που «μπαζώνει» τις πραγματικές ευθύνες των εργοδοτικών εγκλημάτων και αποθρασύνει την εργοδοτική ασυδοσία και αυθαιρεσία

Προκλητικά, ο «ιατρός εργασίας» επικαλέστηκε «πλήρη αδυναμία παροχής έργου στα εργαστήρια, από την εργαζόμενη», με ουσιαστική εισήγηση την απόλυσης της χωρίς, όπως γνωρίζουμε, να την παραπέμψει στην αρμόδια Υγειονομική Επιτροπή εξέτασης του είδους και του βαθμού αναπηρίας για τη δική της απόφαση – εισήγηση στον ΕΦΚΑ.

Η απόφαση Μεσαίωνα για την απόλυση της εργαζόμενης δεν πρέπει να περάσει!

Η Κυβέρνηση, ο κρατικός μηχανισμός και η διοίκηση του Φάρου είναι οι υπεύθυνοι που ένα «κέντρο αποκατάστασης» ΑΜΕΑ έχει μετατραπεί σε εργασιακό κάτεργο με βιτρίνα το «φιλανθρωπικό έργο». Που ενώ σακάτεψαν μια εργαζόμενη με αναπηρία, επέβαλαν «σιγή νεκροταφείου», για να την απολύσουν στην συνέχεια με τον πιο κυνικό και απάνθρωπο τρόπο. Η άμεση ανάκληση της βάρβαρης απόλυσης είναι θέμα όλου του εργατικού κινήματος, αφού αφορά την εργοδοτική αυθαιρεσία στο σύνολο της τάξης που ζούμε καθημερινά και ειδικά στα πιο αδύναμα μέλη της!

-Καλούμε όλους τους φορείς που δρουν στο δήμο να εκφράσουν την έμπρακτη συμπαράστασή τους, στον δίκαιο αγώνα των εργαζόμενων στον «Φάρο»!

-Ασφαλώς η υπόθεση αυτή αφορά ειδικά το αναπηρικό κίνημα και ειδικά τους εργαζόμενους που είναι ΑΜΕΑ, που χωρίς αιδώ αντιμετωπίζονται σαν αναλώσιμα ελαττωματικά εργαλεία, που εργάζονται «φτηνά» στο όνομα της κοινωνικής τους επανένταξης ακόμη και σε απαγορευτικές για την πάθηση τους εργασίες και στο τέλος απολύονται όταν «παύουν» να είναι χρήσιμοι για παραπέρα εκμετάλλευση. Αφορά όμως και ολόκληρη την εργατική τάξη!

Άμεση ανάκληση της απόλυσης της εργαζόμενης στον «Φάρο»!

Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη!

Οι εργάτες δεν είναι εργαλεία παράγουνε τον πλούτο σε αυτήν την κοινωνία!

Η δουλειά είναι δικαίωμα για όλους, δεν είναι ούτε χάρη, ούτε ελεημοσύνη!

Ανταπόκριση για την εκδήλωση στις 30/5

Με τη συμμετοχή μερικών δεκάδων αγωνιστών πραγματοποιήθηκε χθες 30/5 η ανοιχτή εκδήλωση των Δρόμων Αντίστασης στην πλατεία Καλογήρων, στη Δάφνη. Οι Δρόμοι Αντίστασης άνοιξαν το ζήτημα της επίθεσης στην εκπαίδευση που έχει πάρει μορφή χιονοστιβάδας ενώ παρέμβαση έκανε και η διωκόμενη εκπαιδευτικός Χρύσα Χοτζόγλου.

Η περίπτωση της Χοτζόγλου είναι χαρακτηριστική της στάσης του υπουργείου και του κράτους. Το “αδίκημα” της Χρύσας; Συμμετείχε σε κοινή κινητοποίηση εκπαιδευτικών μαθητών και φώναξε συνθήματα κατά της αξιολόγησης. Με όχημα την αξιολόγηση, το σύστημα έχει βλέψεις να προχωρήσει τις απολύσεις και την πειθάρχηση συνολικά στο δημόσιο. Όποιος σηκώνει κεφάλι, όποιος εκφράζει μη αρεστή άποψη, διώκεται. Πάνω από 2.500 εκπαιδευτικοί είναι αντιμέτωποι με πειθαρχικά με την κατάσταση στα σχολεία να γίνεται όλο και πιο ασφυκτική για μαθητές και καθηγητές. 

Το σύστημα έχει βάλει στο στόχαστρο τη νεολαία. Οι μαθητές αντιμετωπίζουν τεράστιους ταξικούς φραγμούς για να τελειώσουν τη δευτεροβάθμια. Διώκονται με το παραμικρό, ενώ το κράτος ήδη σχεδιάζει “σχολεία για παραβατικούς” και απλήρωτη (τη βαφτίζει “κοινωνική”) εργασία. Παράλληλα θέλει να δηλητηριάσει τα μυαλά της είτε διοργανώνοντας φίεστες-ξέπλυμα του κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ είτε αβαντάροντας το φασισμό στα σχολεία. Στα πανεπιστήμια, δρομολογούνται οι πρώτες διαγραφές φοιτητών και στελέχη του υπουργείου ήδη μιλούν για διαγραφές ως πειθαρχικό μέσο.

Είναι ξεκάθαρο πως στόχος του συστήματος είναι να καθυποτάξει τη νεολαία και το λαό. Γιατί μόνο έτσι μπορεί να τους έχει έρμαιο στις επιδιώξεις του και στα φιλοπόλεμα σχέδιά του. Ο κόσμος της γειτονιάς καταλαβαίνει πως η κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία τον αγγίζει γιατί αφορά το μέλλον το δικό του και των παιδιών του. Και αυτό φάνηκε τόσο από τις τοποθετήσεις όσο και από τους περαστικούς που κοντοστέκονταν να ακούσουν, να ενημερωθούν, να συζητήσουν.

Η “βεντάλια” της επίθεσης από πλευράς συστήματος έχει ανοίξει. Ο λαός και οι εργαζόμενοι καλούνται να σηκώσουν το γάντι και να αντιδράσουν. Να αντισταθούν και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους και τη ζωή τους. Εκεί και μόνο εκεί που μπορούν να κερδίσουν. Στους δρόμους!

Επόμενο ραντεβού η συμμετοχή στις 12/6 στην απογευματινή κινητοποίηση που έχει καλέσει η Ανοιχτή Συνέλευση ενάντια στις Συνδικαλιστικές Διώξεις και Απολύσεις.

Παρακάτω η ομιλία της Χ. Χοτζόγλου:

"Φίλες και φίλοι, συναγωνίστριες και συναγωνιστές από τους Δρόμους Αντίστασης
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση στη σημερινή σας εκδήλωση. Ελπίζω να συμβάλλω με τη συμμετοχή μου εδώ στο άνοιγμα της συζήτησης γύρω από την επίθεση, που με αιχμή την εκπαίδευση, στοχεύει στην πλήρη αμφισβήτηση των λαϊκών δικαιωμάτων στη δουλειά, τις σπουδές, τις συνδικαλιστικές – πολιτικές ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα.
Θα αναφερθώ σε κάποια στοιχεία ενδεικτικά (που αφορούν την εκπαίδευση) για την περίοδο που διανύουμε:
2.500 εργαζόμενοι στην εκπαίδευση αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα απεργούν και διώκονται πειθαρχικά ενώ απειλούνται με απόλυση με βάση τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού περί συνταγματικής άρσης της μονιμότητας, για όσους «επί της αρχής» αρνούνται την αξιολόγηση.
25.000 μαθητές/τριες δεν εισήχθησαν την προηγούμενη χρονιά στο Πανεπιστήμιο λόγω ενός κόφτη που σκαρφίστηκε το Υπουργείο για να περιορίσει τον αριθμό των εισαχθέντων, της λεγόμενης Ε.Β.Ε.
330.000 φοιτητές/τριες απειλούνται άμεσα με διαγραφή από τα Πανεπιστήμια (ένας στους δύο!) επειδή δεν τελείωσαν τις σπουδές μέσα στα χρονικά όρια που νομοθέτησε η κυβέρνηση το 2022 . Επιπλέον, η φοιτητική νεολαία απειλείται με διαγραφή για συμμετοχή σε κινηματικές διαδικασίες εντός ή εκτός του Πανεπιστημίου, εφόσον κατηγορηθεί για αξιόποινες πράξεις όπως η… αφισοκόλληση (βλ. φθορά δημόσιας περιουσίας)
Αν κάποιος περιέγραφε αυτή την πραγματικότητα δέκα χρόνια πριν θα λέγαμε ότι αυτά δεν μπορεί να συμβούν. Ότι θα γίνει χαμός εάν κάποια κυβέρνηση επιχειρήσει να τα επιβάλλει. Και όμως συμβαίνουν όλα μαζί, ταυτόχρονα. Παράλληλα, οι αντιστάσεις που μέχρι τώρα έχουν αναπτυχθεί ενώ αποτελούν μια σημαντική βάση για τον αγώνα, υπολείπονται ώστε να αποτελέσουν την δύναμη ανατροπής αυτών των μέτρων.
Γιατί υπάρχει αυτή η κατάσταση στην εκπαίδευση; Μήπως λόγω ανικανότητας της κυβέρνησης; Από αδιαφορία;
Αλλά και ο κόσμος; Γιατί δεν αντιδρά; Είναι βολεμένος. Απολίτικος. Τους ψήφησε! Συμφωνεί (όπως καταδεικνύεται από τη δημοσκόπηση του Πρώτου Θέματος που λέει ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι οι ίδιοι θέλουν να απολυθούν)!
Να τα πάρουμε με τη σειρά. Για την επίθεση στην εκπαίδευση:
Το δημόσιο σχολείο, στην πραγματικότητα η εκπαίδευση στον καπιταλισμό υπηρετεί έναν διπλό ρόλο. Τον κατανεμητικό και τον ιδεολογικό.
Από τη μία κατανέμει το μαθητικό δυναμικό, ανάλογα με την κοινωνική του τάξη, στις υπάρχουσες θέσεις εργασίας. Οι κακοπληρωμένες δουλειές, η χειρωνακτική εργασία προορίζεται για τα παιδιά της εργατικής τάξης. Αυτή η ταξική κατανομή νομιμοποιείται μέσα από τις δήθεν αντικειμενικές εξετάσεις εντός σχολείου. Όσο περισσότερες οι εξετάσεις όμως, τόσο αυτοί που πλήττονται είναι τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων.
Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, διπλά εξαρτημένη και εντελώς αποβιομηχανοποιημένη, σε μια χώρα όπου κανένας στοιχειώδης σχεδιασμός δεν μπορεί να γίνει από μια αστική τάξη που έχει συνδέσει τα συμφέροντα της με τα συμφέροντα και τον σχεδιασμό των Αμερικάνων και ευρωπαίων πατρώνων της, παρασιτική και τυχοδιωκτική, όπου το μεγάλο μέρος της απασχόλησης αφορά το τομέα των υπηρεσιών και την λεγόμενη βαριά βιομηχανία του τουρισμού, δεν χρειάζονται «πολλοί» απόφοιτοι Πανεπιστημίου. Τα παιδιά της εργατικής τάξης προορίζονται για την κακοπληρωμένη εργασία και οι ταξικοί κόφτες όπως η ΕΒΕ, η Τράπεζα Θεμάτων, το Εθνικό Απολυτήριο, τα Ωνάσεια σχολεία και τα Τεχνικά Γυμνάσια φροντίζουν… «αξιοκρατικά» για αυτή την άδικη κατανομή.
Από την άλλη, ο ιδεολογικός ρόλος του σχολείου είναι εξίσου σημαντικός για το κράτος, που αναλαμβάνει ως συλλογικός καπιταλιστής την ευθύνη αυτής της παρέμβασης στη νεολαία για την κυριαρχία και αναπαραγωγή των σάπιων ιδεών και αξίων του εκμεταλλευτικού και καταπιεστικού συστήματος. Το γεγονός ότι αυξάνονται συνεχώς τα ιδιωτικονομικά κριτήρια λειτουργίας υποχρεώνοντας τους γονείς να πληρώνουν για τις σπουδές των παιδιών τους, δεν αναιρεί αυτήν την βασική ευθύνη του αστικού κράτους σε σχέση με την εκπαίδευση. Άλλωστε ακόμη και οι τελευταίες εξελίξεις με τα μεγάλα πανεπιστήμια των ΗΠΑ και ιδιαίτερα του Χάρβαρντ αποτυπώνουν γλαφυρά αυτήν την πλευρά. Η κρατική χρηματοδότησή θα συνεχιστεί μόνο αν το πανεπιστήμιό ευθυγραμμιστεί με την γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού.
Βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου προετοιμάζονται οι όροι για τον Γ’ Παγκόσμιο πόλεμο. Σε τέτοιες περιόδους οι χώρες δεν προετοιμάζονται μόνο οικονομικά (βλέπε δηλώσεις Ρούτε για αύξηση των πολεμικών δαπανών και το πρόγραμμα ReArm Europe των 800 δις, αλλά και νέα εξοπλιστικά προγράμματα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση των 25 δις ευρώ) αλλά και ιδεολογικά. Προκειμένου να στοιχίσουν τους λαούς ώστε να αποδεχτούν την σφαγή τους, δηλαδή να αιματοκυλιστούν για χάρη μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών και των λακέδων τους.
Τα σχολεία στρατεύονται σε αυτή την υπόθεση πειθάρχησης και τυφλής υπακοής της νεολαίας στο μαύρο μέλλον που της ετοιμάζουν. Τη θέλουν χωρίς εργασιακά δικαιώματα και πρόθυμη να γίνει κρέας για τα κανόνια τους. Γι αυτό φασιστικοποιούν την κοινωνική, την δημόσια και πολιτική ζωή ρίχνοντας το δηλητήριο του φασισμού – εθνικισμού. Γι αυτό διώχτηκε η Ελευθερία Παλαιστίδου για την εικαστική δημιουργία με τους μαθητές της και το «Λευτεριά στην Παλαιστίνη». Γι αυτό σύρθηκαν μαθητές και μαθήτριες στον Πειραιά σε μια φιέστα ξεπλύματος των σιωνιστών δολοφόνων, μια αθλιότητα διοργανωμένη από την κυβέρνηση, το υπουργείο Παιδείας και τη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Πειραιά! Σε μια οργανωμένη εκστρατεία προπαγάνδας της πρεσβείας και του κράτους δολοφόνου για να προωθηθούν και να διαφημιστούν στην ελληνική νεολαία οι μαζικές και σχεδιασμένες δολοφονίες παιδιών, τα εγκλήματα, η γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης.
Η καθημερινότητα στα σχολεία έχει γίνει δυσβάσταχτη για μαθητές και εκπαιδευτικούς. Τα υπερπληθή τμήματα δημιουργούν συνθήκες ασφυξίας για μια νεολαία που έρχεται αντιμέτωπη με τα αδιέξοδα της κυβερνητικής πολιτικής, που σπέρνει την φτώχεια και διοικεί με τη βία. Η φετινή χρονιά ξεκίνησε με το Υπουργείο να επιχαίρει για τον αριθμό των αποβολών για χρήση κινητού και να μετράει κάποιες χιλιάδες τιμωρημένους ηλικίας 13 έως 17 ετών. Το τέλος της σχολικής χρονιάς βρίσκει εκπαιδευτικούς γονείς και μαθητές αντιμέτωπους με ένα νέο ποινολόγιο, εμπνευσμένο από μια επιστήμονα της Εγκληματολογίας, η οποία προτείνει κοινωνική εργασία αντί για αποβολές, βλέπε απλήρωτη εργασία και Τεχνικά γυμνάσια δηλαδή σύγχρονα αναμορφωτήρια για τους παραβατικούς 12 χρονους.
Ενδεικτικά αναφέρω έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ η οποία διαπιστώνει ότι το 24,6% του πληθυσμού σε νοικοκυριά με τουλάχιστον ένα παιδί έως 15 ετών δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να συμμετέχουν τα παιδιά του τακτικά σε δραστηριότητες αναψυχής, ενώ για τον φτωχό πληθυσμό το ποσοστό αυτό εκτινάσσεται σε 74,8%!
Σε αυτό το σχολείο και τις συγκεκριμένες συνθήκες, οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται αντιμέτωποι με την κλιμάκωση της επίθεσης στα εργασιακά τους δικαιώματα, με τους μισθούς πείνας, ενώ γίνονται αποδέκτες της καθημερινής τρομοκρατίας της αξιολόγησης - χειραγώγησης και των πειθαρχικών, των απολύσεων. Για να μην μιλάνε, να μην διεκδικούν να μην αντιστέκονται δίπλα στους μαθητές και τους γονείς τους αλλά να εφαρμόζουν απαρέγκλιτα την αντικοινωνική, αντιεκπαιδευτική, αντιδραστική πολιτική.
Οι 2.500 νεοδιόριστοι συνάδελφοι/ισσες διώκονται γιατί υπερασπίζονται τη μόνιμη και σταθερή εργασία για όλο το λαό. Ο Δημήτρης Αντωνίου απολύθηκε συμπαραστεκόμενος στον αγώνα των φοιτητών/τριών ενάντια στα ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Η Σοφία Καψαλάκη, δασκάλα, διώκεται πειθαρχικά και απειλείται με αργία και απόλυση επειδή ζήτησε διορισμό ειδικού προσωπικού για μαθητή της. Η Ευαγγελία Τριανταφύλλου, νηπιαγωγός, διώκεται πειθαρχικά και απειλείται με αργία και απόλυση επειδή ζήτησε τη δημιουργία επιπλέον τμήματος.
Εγώ διώκομαι πειθαρχικά και ποινικά, από κοινού με τον συναγωνιστή και συνάδελφο Δημήτρη Χαρτζουλάκη, επειδή υπερασπίστηκα την απεργία μέσα στον εργασιακό μου χώρο καθώς και το δικαίωμα της κοινής κινητοποίησης με μαθητές/τριες μέσα στο χώρο του σχολείου, με διαμαρτυρία και συνθήματα ενάντια στην αξιολόγηση. Η αξιολόγηση αποτελεί πολυεργαλείο επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών αλλά και εργαλείο κατηγοριοποίησης σχολείων ώστε να πραγματώνεται ο κατανεμητικός ρόλος της αστικής εκπαίδευσης σε βάρος των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων.
Κατηγορούμαι για χαρακτηριστικώς αναξιοπρεπή συμπεριφορά εντός υπηρεσίας, για «φωνασκίες», για παρεμπόδιση αξιολογικής διαδικασίας. Επειδή φωνάξαμε με τα παιδιά συνθήματα όπως το «Μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί για δωρεάν παιδεία παλεύουμε μαζί» και το «Εμπρός λαέ, μη σκύβεις το κεφάλι». Με ένα αισχρό κατηγορητήριο, με ερωτήσεις κατά την ανάκριση προάγγελο απόλυσης, όπως το αν πιστεύω και υπηρετώ το Σύνταγμα της χώρας, παραπέμφθηκα με το ερώτημα της δυνητικής αργίας, ως επικίνδυνη για το δημόσιο σχολείο.
Το κίνημα αλληλεγγύης και οι απεργοί στις 23 Οκτώβρη εμπόδισαν σε πρώτη φάση την απομάκρυνσή μου από την τάξη, με την ομόφωνα αρνητική γνωμοδότηση του αρμόδιου οργάνου, ώσπου ο ίδιος ο πρώην υπουργός Πιερρακάκης ανέλαβε την πολιτική ευθύνη να με βγάλει σε αργία, ένα βήμα πριν την απόλυση, προετοιμάζοντας έτσι το έδαφος για τις φρονηματικού τύπου δηλώσεις του Πρωθυπουργού ότι όποιος δεν συμφωνεί με την αξιολόγηση θα απολύεται, με τις δηλώσεις περί συνταγματικής και θεσμικής αναθεώρησης και άρσης της μονιμότητας. Με τελευταία ιδιαίτερα αρνητική εξέλιξη τη νομοθέτηση του νέου πειθαρχικού δικαίου που αναφέρει ότι όποιος δημόσιος υπάλληλος αρνείται δύο φορές να αξιολογηθεί θα απολύεται. Αλλά και για πράξεις που συνιστούν άρνηση αναγνώρισης του Συντάγματος, ή έλλειψη αφοσίωσης στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία.
Μήπως αυτή η κατάσταση αφορά μόνο τους Δημόσιους Υπάλληλους;
Υπάρχει μια βιομηχανία απολύσεων για συνδικαλιστικούς και πολιτικούς λόγους, ένα μπαράζ διώξεων τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα (πχ Allou Fun Park, Attika Bank, Speedex, νοσοκομεία, Εθνική Λυρική Σκηνή κ.α.). Συνιστούν πια μια καθημερινότητα, έχει ποινικοποιηθεί η συνδικαλιστική – πολιτική δράση. Ακόμη και η έκφραση γνώμης αποτελεί για το σύστημα και την κυβέρνηση «κακόβουλη κριτική» και λόγο απόλυσης.
Οι διώξεις και οι απολύσεις για συνδικαλιστικούς λόγους, αλλά και οι διαγραφές των φοιτητών, και οι αποβολές των μαθητών μαζί με το σύνολο των ταξικών φραγμών που υψώνονται αδιάκοπα στο δημόσιο σχολείο αφορούν όλους τους εργαζόμενους και τον λαό. Το όργιο της κρατικής και εργοδοτικής τρομοκρατίας στους χώρους δουλειάς και σπουδών αφορά όλους όσους αντιστέκονται, όσους τολμούν να μιλούν ακόμη και για τα αυτονόητα.
Η απάντηση πρέπει και μπορεί να δοθεί από όλους τους εργαζόμενους και τη νεολαία.
Με εργαλεία τις συλλογικές διαδικασίες, τις διαδηλώσεις, την απεργία. Με το άνοιγμα της πολιτικής συζήτησης μέσα στα σωματεία και τις σχολές αλλά και τις γειτονιές, κόντρα στην προσπάθεια επιβολής σιγής νεκροταφείου. Με πλατιές δημοκρατικές διαδικασίες, με στόχους αναμέτρησης με την κυβερνητική πολιτική που μπορεί να ηττάται αλλά και διεκδίκησης και διεύρυνσης των δικαιωμάτων μας.
Η επιστροφή μου στο σχολείο, μετά την προσωρινή δικαστική διαταγή αναστολής της δυνητικής αργίας, αποτελεί μια σημαντική νίκη για τον κόσμο του αγώνα. Σε αυτόν και μόνο σε αυτόν ανήκει. Η επιστροφή ενός απεργού εργαζόμενου που απολύθηκε για τη δράση του πίσω στη δουλειά, με το κεφάλι ψηλά, είναι κτήμα και καμάρι όλου του κινήματος. Δόθηκε μια μάχη κόντρα στην κυβέρνηση και την πολιτική της, κόντρα σε όλους τους μηχανισμούς που επιστράτευσε, αλλά και κόντρα στις υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες των κυβερνητικών και συστημικών παρατάξεων αλλά και αυτών της καθεστωτικής αριστεράς, που ακόμη και σήμερα υπονομεύουν τον αγώνα και κάνουν πλάτες στην επίθεση του συστήματος. Ενάντια στο αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο που έχει στηθεί τα τελευταία χρόνια (βλέπε Νόμος Χατζηδάκη, «δεν διευκόλυνες ως μέλος ΔΣ την αξιολογική διαδικασία»), τον διοικητικό της μηχανισμό, τα ΜΜΕ, την αστυνομία. Ο αγώνας για να παρθούν πίσω ΟΛΕΣ οι διώξεις και τα πειθαρχικά των συναδέλφων πρέπει να συνεχιστεί και πρέπει να είναι απεργιακός και να νικήσει.
Η Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα ενάντια στις συνδικαλιστικές διώξεις και απολύσεις αλλά και οι κατά τόπους επιτροπές και πρωτοβουλίες αγώνα που συγκροτήθηκαν όλο αυτό το διάστημα πανελλαδικά, άνοιξαν το ζήτημα της επίθεσης στην εκπαίδευση στο λαό, άσκησαν πιέσεις σε ομοσπονδίες και σωματεία, κινητοποίησαν κόσμο που ένιωσε τον αγώνα δικό του. Όπως και είναι.
Όλες οι διαδικασίες ευνοήθηκαν από το κλίμα της περιόδου και τη λαϊκή οργή για το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη, που είχε ήδη βγάλει τον κόσμο στους δρόμους να διεκδικεί.
Για να επανέλθω στο αρχικό ερώτημα, όχι ο κόσμος δεν είναι ούτε αδιάφορος, ούτε βολεμένος, ούτε συμφωνεί με την απόλυση όσων διεκδικούν και την άρση της μονιμότητας. Σε όλους μας λείπουν τα εργαλεία της πάλης, έχουν σπιλωθεί, τα έχουν βρωμίσει και απαξιώσει όσοι υπηρετούν αυτό το αντικοινωνικό σύστημα. Οι μικρές και μεγάλες νίκες που κατακτούν οι εργαζόμενοι, θα ξανανοίξουν δρόμους και θα ξαναγραφτεί η ιστορία από την πλευρά των εργαζομένων και των λαών.
Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ότι όλα τα προηγούμενα εκτυλίσσονται παράλληλα με τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ και για λογαριασμό των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών, με την ανοχή των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών. Η πάλη ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, ο αγώνας ενάντια στους εξοπλισμούς, δεν μπορεί παρά να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα όλων των εργαζόμενων και της νεολαίας στην πάλη τους για αυξήσεις στους μισθούς, για συνδικαλιστικά πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα, για κοινωνικά δικαιώματα, συνολικά για το δικαίωμα στην ζωή!"

Ανοιχτή εκδήλωση 30 Μαΐου πλατεία Καλογήρων

Το τοπίο που διαμορφώνεται στην εκπαίδευση είναι ζοφερό.

Εντατικοποίηση από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού, το σχολείο σε όλες τις βαθμίδες έχει μετατραπεί σε εξεταστικό κάτεργο, όλο και περισσότεροι ταξικοί φραγμοί ορθώνονται μπροστά στα παιδιά των λαϊκών οικογενειών οδηγώντας στην παραίτηση και την απογοήτευση.

Όλο και μεγαλύτερη κατηγοριοποίηση σχολείων. Από τη μια τα Ωνάσεια των «Άριστων» που εκτοπίζουν τους μαθητές από τις γειτονιές τους σε αναζήτηση διαθέσιμων σχολείων χιλιόμετρα μακριά. Από την άλλη «κοινωνική εργασία» (αποβολές και απλήρωτη δουλειά), μπόλικη απόρριψη και τεχνικά γυμνάσια για όσους δεν παίρνουν τα γράμματα...

Οι μαθητές πρέπει να μάθουν να έχουν σκυμμένο το κεφάλι, χωρίς αντιρρήσεις και διεκδικήσεις για ένα καλύτερο μέλλον. Με αποδοχή μια πραγματικότητας που δεν τους χωρά. Αυτό το σχολείο για να λειτουργήσει θέλει εκπαιδευτικούς πειθαρχημένους. Η αξιολόγηση αυτό το ρόλο εξυπηρετεί, θέλει τους εκπαιδευτικούς στα μέτρα του συστήματος και της πολιτικής του. Άξιος για αυτούς είναι αυτός που διδάσκει την υποταγή. Ακατάλληλος αυτός που τολμά να διδάξει το δρόμο του αγώνα. Που τολμά να διαμαρτυρηθεί ενάντια στις συγχωνεύσεις τμημάτων, που καταγγέλλει τις ελλείψεις σε προσωπικό, που αρνείται να γίνει μπαμπούλας για τους μαθητές.

Τρομοκρατούν τους αγωνιζόμενους μαθητές με ΑΠΟΒΟΛΕΣ, αστυνομία και εισαγγελείς. ΔΙΩΚΟΥΝ τους εκπαιδευτικούς που τολμούν να διεκδικήσουν και να αμφισβητήσουν την πολιτική της κυβέρνησης και τους σέρνουν κατά εκατοντάδες στα ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΑ. Ο πρωθυπουργός δήλωσε εξάλλου ότι δεν χωρούν στο δημόσιο σχολείο όσοι ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ αρνούνται την αξιολόγηση. Απειλούν με ΑΠΟΛΥΣΗ εκπαιδευτικούς που το «αδίκημά» τους είναι ότι παλεύουν για δημόσιο δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά.

Και προχωρούν την επίθεση ακόμη παραπέρα. Με τις ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ των φοιτητών και τη μόνιμη ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ μέσα στα πανεπιστήμια. Επιδιώκουν η υποταγή να εμπεδωθεί συνολικά στη νεολαία. Θέλουν νεολαία ΑΜΟΡΦΩΤΗ, ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΗ στον εργασιακό μεσαίωνα που της ετοιμάζουν και ΠΡΟΘΥΜΗ να γίνει κρέας στα κανόνια τους.

Η απάντηση σε αυτή την επίθεση είναι ζήτημα ΟΛΩΝ μας. Μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί και γονείς. Να υπερασπιστούμε το δικαίωμα της νεολαίας να σπουδάζει και να αγωνίζεται για το μέλλον της. 

Μεθοδεύουν την απόλυση της Χρύσας Χοτζόγλου επισπεύδοντας την εκδίκαση της προσφυγής ενάντια στην δυνητική αργία - Να μην τους περάσει!

Ενώ περιμέναμε την επόμενη φάση (αίτηση αναστολής) σε κάποιους μήνες, επισπεύσθηκε και γίνεται σε μια βδομάδα 20/5 στις 12 το μεσημέρι.

Ίσως, δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια μέρα εκδικάζεται η δυνητική αργία της Σοφίας Καψαλάκη ενώ υπάρχει και η κινητοποίηση για τον Δημήτρη Αντωνίου.

Δεν μπορούμε ασφαλώς να εκτιμήσουμε τι γίνεται στα παρασκήνια.

Όμως, σε κάθε περίπτωση είναι ανάγκη παρά τα πολλαπλά καθήκοντα ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ.

A) Για να σφραγιστεί αυτή η προσωρινή αλλά σημαντική επιτυχία της 9/5

B) για να απαντηθεί η προσπάθεια ρεβανσισμού και η λύσσα της κυβέρνησης ενάντια στους αγώνες και την προηγούμενη θετική απόφαση

Όλες και όλοι ΞΑΝΑ στο Διοικητικό Εφετείο Πειραιά,

στις 20/5, στις 12 μ (Κολοκοτρωνη 55 πίσω από το μετρό Δημοτικό θέατρο).

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ!

ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ! 

ΟΧΙ ΣΕ ΝΕΑ ΝΑΚΜΠΑ! ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ!

Πάνω από 52.000 νεκροί

Πάνω από 120.000 τραυματίες

Πάνω από το 60% πολυκατοικιών, νοσοκομείων, σχολείων πλήρως κατεστραμμένο

Αυτός είναι ο -μέχρι στιγμής- τραγικός απολογισμός των ανελέητων ισραηλινών βομβαρδισμών στη Γάζα. Τα νούμερα ζαλίζουν... 

Προετοιμάζεται νέα Νάκμπα!

[Νάκμπα (αραβικά) = καταστροφή, κατακλυσμός]

Οι Παλαιστίνιοι έχουν αποκλειστεί από το 70% της Γάζας ενώ η όποια ανθρωπιστική βοήθεια μπλοκάρεται, με τελευταία εξέλιξη τον βομβαρδισμό πλοίου σε διεθνή ύδατα από το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ. 

Παράλληλα ο Νετανιάχου σχεδιάζει την επιστράτευση ακόμη 60.000 εφέδρων και μιλά για κατάληψη ολόκληρης της Λωρίδας της Γάζας, πατώντας και στις δηλώσεις Τραμπ το προηγούμενο διάστημα. Το φασιστικό κράτος του Ισραήλ με τη στήριξη των ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ έδωσε τέλος στην εκεχειρία και προσπαθεί να υλοποιήσει αυτό που έχει ονομάσει τελική λύση, δηλαδή τον εκτοπισμό των Παλαιστινίων από τη γη τους.

Όσο εξελίσσεται αυτό το έγκλημα, η δήθεν “πολιτισμένη” Δύση ξεχειλίζει από υποκρισία. Χύνει κροκοδείλια δάκρυα. Στην πραγματικότητα ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ στηρίζουν οικονομικά, πολιτικά, στρατιωτικά τη γενοκτονία που συντελείται από το Ισραήλ αφού είναι το μαντρόσκυλό τους στην περιοχή.

Η πείνα και οι αρρώστιες θερίζουν τον παλαιστινιακό λαό. Χιλιάδες είναι τα παιδιά και οι άμαχοι που έχουν δολοφονηθεί. Και παρόλα αυτά, ο Παλαιστινιακός λαός ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ! Αρνείται να σκύψει το κεφάλι και να φύγει από την πατρίδα του, από τη γη του!

Η θέση μας είναι στο πλάι του Παλαιστινιακού λαού!

Όσο εξελίσσεται η σφαγή, η εξαρτημένη ντόπια άρχουσα τάξη και το πολιτικό προσωπικό της έχουν διαλέξει πλευρά. Το εθνικό τους αφήγημα απαιτεί ο λαός, οι εργαζόμενοι, η νεολαία να (υπο)ταχθούν για να εξυπηρετηθούν οι επιδιώξεις των ιμπεριαλιστών. Για αυτό την ίδια στιγμή που έχουμε γεμίσει αμερικανο-ΝΑΤΟικές βάσεις, η αλληλεγγύη στο λαό της Γάζας χτυπιέται. Διοργανώνουν μαζί με Ισραηλινούς ημερίδες-ξέπλυμα στα σχολεία του Πειραιά και διώκουν όποιον φωνάξει το “Λευτεριά στην Παλαιστίνη”.

Οι αγώνες του λαού μας για ψωμί, δουλειά, ελευθερίες είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με την πάλη του Παλαιστινιακού λαού!

ΟΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 17 ΜΑΗ, 13:30, ΠΑΡΚΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΕΞΩ ΟΙ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΖΑ

ΑΠΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗ! ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΕ!

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ! 

9 ΑΠΡΙΛΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ!ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Στις 28 Φλεβάρη δείξαμε τη δύναμη μας…

9 ΑΠΡΙΛΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ!

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Ο λαός και η νεολαία στις 28 Φλεβάρη έβαλαν στη γωνία όσους εδώ και χρόνια διαλαλούν πως είμαστε αναγκασμένοι για μια ζωή να υπομένουμε τα βάσανα που μας τάζουν κυβέρνηση – κεφάλαιο – ιμπεριαλιστές. Αποδείχθηκε πως η απεργία και οι κινητοποιήσεις μας είναι ο μόνος τρόπος που έχουμε προκειμένου να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα μας σε ΨΩΜΙ – ΔΟΥΛΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ – ΖΩΗ!

Οι όροι που οδήγησαν στην ιστορική απεργία – συγκέντρωση της 28ης του Φλεβάρη είναι ακόμη εδώ:

AKOMH το σύστημα απαξιώνει την ζωή των λαϊκών ανθρώπων σε κάθε της μορφή, θέτοντας τους όρους για νέες μαζικής κλίμακας δολοφονίες όπως στα Τέμπη, στο Μάτι και στην Πύλο. 

ΑΚΟΜΗ μαίνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία, την Παλαιστίνη και σε πλείστες άλλες χώρες, όπου χιλιάδες ανθρώπων γίνονται κρέας για τα κανόνια της πολεμικής μηχανής των ιμπεριαλιστών. 

ΑΚΟΜΗ η αστική «μας» τάξη και όλο το πολιτικό της προσωπικό υπόσχονται γη, ύδωρ και στρατεύματα προς την ΕΕ και τις ΗΠΑ, εμπλέκοντας μας ολοένα και περισσότερο σε ενεργές πολεμικές εστίες. 

ΑΚΟΜΗ το κεφάλαιο μας κλέβει το 5νθήμερο – 8ωρο, την δυνατότητα να ζήσουμε από τον μισθό μας και να εργαστούμε χωρίς να κινδυνεύομε καθημερινά να υποστούμε κάποιο «εργατικό ατύχημα» λόγω των άθλιων συνθηκών εργασίας μας. 

ΑΚΟΜΗ πετάνε τη νεολαία έξω από τα σχολεία και τα πανεπιστήμια κατά χιλιάδες προκειμένου να εμπεδωθεί πως η νέα γενιά προορίζεται να παίξει τον ρόλο του δούλου. 

ΑΚΟΜΗ προσπαθούν να επιβάλουν «σιγή» στις διεκδικήσεις μας. Χιλιάδες εκπαιδευτικοί σέρνονται σε πειθαρχικά για συνδικαλιστικούς λόγους, οι αγωνιστές εκπαιδευτικοί Χρύσα Χοτζόγλου και Δημήτρης Χαρτζουλάκης απειλούνται με απόλυση από το δημόσιο σχολείο για την συνδικαλιστική τους δράσηενώ η αστυνομία να συνεχίζει το ρεσιτάλ καταστολής όποτε ο λαός μας βρίσκεται στον δρόμο. 

ΣΥΖΗΤΗΣΗ

ΣΑΒΒΑΤΟ 5 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

18:00 μμ

ΣΤΕΚΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ

Μιλτιάδου 3 – Δάφνη

Γι’ αυτούς και άλλους τόσους λόγους, είναι αναγκαίο ΝΑ ΠΙΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΝΗΜΑ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΟ ΑΦΗΣΑΜΕ ΣΤΙΣ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ. Σας καλούμε λοιπόν να συζητήσουμε συλλογικά ποιοι είναι οι όροι και οι προϋποθέσεις προκειμένου ο λαός μας να ξαναβγεί στον δρόμο του αγώνα και να πετύχει νίκες – ανάσα κόντρα στην ολομέτωπη επίθεση του συστήματος σε κάθε δικαίωμα που μας έχει απομείνει. 

Κάλεσμα σε ανοιχτή συνέλευση για να συντονίσουμε τη δράση μας,για να πάρουν πίσω την αργία της Χρύσας Χοτζόγλου

Κάλεσμα σε ανοιχτή συνέλευση για να συντονίσουμε τη δράση μας,

για να πάρουν πίσω την αργία της Χρύσας Χοτζόγλου

Σάββατο 15 Μαρτίου, στις 12:00 το μεσημέρι, στο Πάντειο, Γυάλινο κτήριο, αίθουσα 102

Η αγωνίστρια εκπαιδευτικός Χρύσα Χοτζόγλου, τέθηκε από τον υπουργό Παιδείας σε δυνητική αργία, παρά την ομόφωνη αθωωτική απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου που με εντολή του συγκροτήθηκε. Είναι η πρώτη εκπαιδευτικός στο ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ που οδηγείται σε απόλυση για συνδικαλιστικούς λόγους μετά τη χούντα. Επιχειρείται έτσι να περάσει ένα παραδειγματικό μήνυμα και στους χιλιάδες υπολοίπους εκπαιδευτικούς που διώκονται γιατί απεργούν, γιατί εκφράζουν γνώμη, γιατί δεν υποτάσσονται.

Η απόλυση της Χρύσας θα φέρει αλυσιδωτές αρνητικές επιπτώσεις στις εργασιακές σχέσεις, στα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα όλων των εργαζομένων και όχι μόνο των εκπαιδευτικών. Θα φέρει άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, έτσι ώστε κανένας άνθρωπος να μην έχει πια μόνιμη και σταθερή δουλειά.

Η Χρύσα απολύεται γιατί μέσα στο σχολείο, συμμετείχε σε κοινή κινητοποίηση εκπαιδευτικών μαθητών και φώναξε συνθήματα κατά της αξιολόγησης. Η κυβέρνηση δεν χρησιμοποιεί την αξιολόγηση μόνο για να πειθαρχήσει και να υποτάξει μαθητές κι εκπαιδευτικούς. Είναι ένα εργαλείο συγκάλυψης των εγκλημάτων της. Η ανεπαρκής αξιολόγηση του προσωπικού είναι ένα από τα αίτια που συγκρούστηκαν τα τρένα, λέει με θράσος που περισσεύει!

Η κυβέρνηση με τη δυνητική αργία προσπαθεί να εξοντώσει τη Χρύσα προς παραδειγματισμό όλων μας. Προκαλεί τον λαό που ξεσηκώθηκε στις 28 Φλεβάρη αηδιασμένος και εξοργισμένος από τα μπαζώματα και τη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών. Η κυβέρνηση θέλει να στείλει μήνυμα πώς αυτή κυβερνά και διατάζει. Η τρομοκρατία της δεν θα περάσει!

Μπορούμε να ακυρώσουμε τα σχέδια της κυβέρνησης, όπως κάναμε τις 23/10/24, που η μαζική συγκέντρωση στην ΠΔΕ Αττικής ανάγκασε το Πειθαρχικό Συμβούλιο να την αθωώσει και να μην την βγάλει σε αργία. Χρειάζεται να οργανώσουμε τη δράση μας. 

Καλούμε σωματεία εργαζομένων στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ, εκπαιδευτικούς, γονείς και ΔΣ Γονέων, μαθητές και φοιτητές, παρατάξεις, συλλογικότητες, σχήματα γειτονιάς, κάθε ενταγμένο ή ανένταχτο αγωνιστή του κινήματος, να συμμετέχει σε ισότιμη βάση σε ανοιχτή συνέλευση, το Σάββατο 15 Μαρτίου, στις 12:00 το μεσημέρι, στο Πάντειο, Γυάλινο κτήριο, αίθουσα 102. Καλούμε επίσης, να βγάλουν ή να ζητήσουν ψηφίσματα στήριξης και συμπαράστασης στη Χρύσα Χοτζόγλου, να γίνουν πολλαπλασιαστές της φωνής της, που είναι κομμάτι της μάχης του λαού για δουλειά, ψωμί, δικαιώματα κι ελευθερίες.

Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα ενάντια στις Συνδικαλιστικές Διώξεις και Απολύσεις

ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΜΕΝΩΝ!

ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΜΕΝΩΝ!

Σε απόλυση οδηγήθηκαν οι πρώτοι 51 συμβασιούχοι (συμβάσεις covid) στο Δήμο Ηλιούπολης μετά από δικαστική απόφαση στις 8/1/25, κατόπιν πολυετούς δικαστικής περιπέτειας, ενώ έπεται και συνέχεια για τουλάχιστον άλλους 60. Οι εργαζόμενοι κάλυπταν πάγιες ανάγκες του Δήμου, σχετικές με την καθαριότητα σχολικών κτιρίων και επανδρώνοντας απορριματοφόρα, αλλά και τις υπηρεσίες πρασίνου. Αυτή τη στιγμή βρίσκονται αντιμέτωποι με την ανεργία δίχως κανένα δικαίωμα αποζημίωσης!

Χωρίς να χάσει χρόνο η Δημοτική Αρχή, έσπευσε να προχωρήσει στην άμεση πρωτοκόλληση της απόφασης φανερώνοντας την επιθυμία της να βρεθούν οι εργαζόμενοι στον δρόμο, παρά τον αναγκαίο ρόλο που επιτελούν. Περιορίστηκε στην υποκριτική απόφαση για κάλυψη των δικαστικών εξόδων προκειμένου οι εργαζόμενοι να προχωρήσουν στην κατάθεση ασφαλιστικών μέτρων, ενώ έχει ήδη προκαλέσει τετελεσμένα.

Είναι φανερό ότι το δικαίωμα στην εργασία χτυπιέται για ακόμη μια φορά οδηγώντας επακόλουθα στην υποβάθμιση των ζώων μας!

Δεν είναι ζήτημα μεμονωμένης Δημοτικής Αρχής, αλλά συνολική επιδίωξη του συστήματος η προώθηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, των απολύσεων και της εντατικοποίησης των όρων δουλειάς. Πάνω από το 50% των εργαζομένων στο Δήμο Ηλιούπολης είναι συμβασιούχοι (κυρίως στον τομέα καθαριότητας και πρασίνου), παρότι καλύπτουν πάγιες ανάγκες. Η πολιτική επιλογή της μη πρόσληψης μόνιμου προσωπικού έχει άλλωστε διπλό στόχο. Από τη μια πλευρά αποτελεί πιο φτηνή επιλογή, αφού οι συμβασιούχοι δεν δικαιούνται άδειες και επιδόματα. Αλλά κυρίως είναι εργαλείο ανακύκλωσης της ανεργίας και δημιουργίας σχέσεων ομηρίας των συμβασιούχων με την εκάστοτε δημοτική αρχή. 

Η απόλυση των συμβασιούχων εργαζομένων αφορά όλους μας. Αποτελεί κρίκο στην αλυσίδα της αντεργατικής επίθεσης που εξελίσσεται σε όλους τους χώρους δουλειάς. Μετά την υπερψήφιση του πρόσφατου νόμου για το κατώτατο μισθό, εδραιώνουν καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα και φτώχειας για το λαό! Προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους ώστε το κεφάλαιο να κερδοφορεί ανενόχλητο.

Κανένα δικαστήριο δεν θα υπερασπιστεί τα δικαιώματά μας αν πρώτα οι εργαζόμενοι δεν συσπειρωθούμε σε κατεύθυνση ανατροπής της αντιλαικής πολιτικής. Η δύναμή μας βρίσκεται στη συλλογική πάλη, στην ενεργοποίηση των σωματείων μας και στον κοινό αγώνα μόνιμων και συβασιούχων εργαζομένων.

Στο πλευρό των απολυμένων να διεκδικήσουμε καλύτερους όρους ζωής και υπεράσπισης του δικαιώματος στη ζωή και τη δουλεια! Να παρθούν άμεσα πρωτοβουλίες για κινητοποίηση με στόχο την επαναρπόσληψη των απολυμένων. Να πάρει θέση το σωματείο εργαζομένων στο πλευρό των συμβασιούχων και να υπερασπιστεί το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά. 

ΝΑ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΦΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΙ

ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΛΑΣΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ

 

ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ

Μπάζωσαν τα Τέμπη, δεν μπορούν να «μπαζώσουν» τον λαό! Όλων των δικαιωμάτων μας να γίνουμε φωνή!

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 26/1 …

Μπάζωσαν τα Τέμπη, δεν μπορούν να «μπαζώσουν» τον λαό!

Όλων των δικαιωμάτων μας να γίνουμε φωνή!

Η λαοπλημμύρα
στις 26 Γενάρη
και τα ερωτήματά της

Στην Αθήνα και παντού στη χώρα. Εκατοντάδες χιλιάδες λαού και νεολαίας γέμισαν τις πλατείες και τους δρόμους. Σε συγκεντρώσεις που πολύ λίγο προπαγανδίστηκαν. Μεγάλο γεγονός που δεν ξεπερνιέται. Στα πολλά ερωτήματα για το «τι συνέβη», «τι συμβαίνει», «τι ακολουθεί» ξεχωρίζει ένα κεντρικό ερώτημα. Τι κινητοποίησε όλο αυτό τον κόσμο;

Αυτό είναι το ερώτημα που δεν τίθεται. Αυτό είναι το ερώτημα που επιχειρείται από την πρώτη στιγμή να «μπαζωθεί». Με τόνους αναλύσεων και βροχή πορισμάτων για το «τι έγινε στα Τέμπη». Με υποσχέσεις –από κάθε πλευρά– για «έρευνα ως το κόκαλο» και για «απόδοση δικαιοσύνης».

Αλλά ο κόσμος όλος ξέρει τι έγινε στα Τέμπη. Ξέρει ότι έγινε έγκλημα. Έγκλημα της πολιτικής που επιβάλλουν οι δυνάμεις που κάνουν κουμάντο σε αυτή τη χώρα. Έγκλημα της ΕΕ και του κεφαλαίου. Των κυβερνήσεων που χρόνια τώρα προωθούν αυτά που απαιτούν τα ξένα και ντόπια αρπακτικά. Πώς, λοιπόν, θα «αποδοθεί δικαιοσύνη»; Τι θα αποφασίσουν δηλαδή τα δικαστήρια (τους); Ότι θα σταματήσει η ΕΕ το πλιάτσικο στη χώρα; Ότι οι κυβερνήσεις θα σταματήσουν να ξεπουλούν τις υποδομές και τον πλούτο της χώρας στο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο; Ποιο «δικαστήριο» θα τα αποφασίσει αυτά; Και αν ακόμα ένας δικαστής… «από τον Άρη» τα αποφάσιζε, ποιος και πώς θα τα έκανε πράξη;

Γιατί δεν ξεχνιέται το έγκλημα;

Γιατί δύο χρόνια μετά εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλώνουν για να καταγγείλουν το έγκλημα; Η φρίκη που αποκάλυψε το ηχητικό, ο θρήνος για τα νέα παιδιά, σίγουρα έπαιξαν ρόλο. Έφεραν ξανά το έγκλημα στο προσκήνιο. Εξάλλου, κάθε τόσο ένα «παρά λίγο» ατύχημα συμβαίνει στον σιδηρόδρομο, στον προαστιακό, στο μετρό. Αλλά, κυρίως, το έγκλημα δεν «απομακρύνεται», γιατί το κρατάει μπροστά στα μάτια και μέσα στη ζωή του λαού η πολιτική του συστήματος! Κάθε μέρα λαός και νεολαία αντιμετωπίζουν μια πολιτική που: 

• σκοτώνει έναν εργαζόμενο κάθε δύο μέρες στα λεγόμενα «εργατικά ατυχήματα»,

• επιβάλλει 13ωρα, δουλειά τις Κυριακές, ανασφάλιστη δουλειά,

• κόβει ακόμα και το πενιχρό επίδομα ανεργίας που έδινε στον έναν από τους δέκα ανέργους,

• επιβάλλει τον κατώτατο μισθό με υπουργική απόφαση και καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις,

• διαλύει τα νοσοκομεία, καταργεί τη δωρεάν περίθαλψη, καταδικάζει σε αργό θάνατο τους συνταξιούχους, 

• προωθεί τη διαγραφή των μισών φοιτητών από τα ΑΕΙ και διώχνει τους μαθητές από τα σχολεία

• εξαθλιώνει τους εργαζόμενους με την ακρίβεια και τη φοροληστεία και ξεκληρίζει τη φτωχή και μεσαία αγροτιά.

Μια πολιτική που αλέθει στην αγριότητά της τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα λαού και νεολαίας. Μια πολιτική που σέρνει τη χώρα και τον λαό στην κρεατομηχανή του πολέμου, όπως το απαιτούν τα μεγάλα αφεντικά των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Αυτή η πολιτική είναι που κινητοποίησε τον λαό και τη νεολαία στις 26 του Γενάρη! Ενάντια σε αυτήν την πολιτική πλημμύρισαν οι δρόμοι και οι πλατείες της χώρας!

Η πραγματική συγκάλυψη:
Θέλουν να «μπαζώσουν» όλο το λαό!

Απέναντι σε αυτήν την πολιτική στάθηκε στις 26/1 ο λαϊκός και νεανικός ξεσηκωμός. Γιατί αυτή η πολιτική σκοτώνει τα δικαιώματα του λαού, καίει τα όνειρα και τη ζωή της νεολαίας.

Γι’ αυτό κήρυξαν συναγερμό και η κυβέρνηση και η λεγόμενη αντιπολίτευση. Γι’ αυτό ξαμόλυσαν τους αναλυτές τους και επιστράτευσαν κάθε ψέμα, κάθε διαστροφή της πραγματικότητας. Για να σταματήσουν το «κακό» στο ξεκίνημά του, για να «μπαζώσουν» τον ξεσηκωμό!

Η κυβέρνηση κλιμακώνει την ανυπόφορη υποκρισία της και βεβαιώνει πως «πάσχει για τα παιδιά που σκοτώθηκαν» την ίδια ώρα που κλιμακώνει μια πολιτική που τσαλαπατά όλο τον λαό και τη νεολαία! Πνίγει στα χημικά, ξυλοκοπά και συλλαμβάνει τους διαδηλωτές, και υπόσχεται «κάθαρση στα δικαστήρια»!

Η αντιπολίτευση ξεσπαθώνει με τις πιο άθλιες πιρουέτες! Θα «σφυροκοπήσουν» –λέει– την κυβέρνηση στη Βουλή! Θα αναζητηθούν –λέει– οι «ποινικές και πολιτικές ευθύνες» για το έγκλημα. Μέχρι και πρόταση μομφής μπορεί να καταθέσουν! Όλα καλά και σωστά θα γίνουν, με μια και μόνη προϋπόθεση: Να μείνουν λαός και νεολαία στην άκρη! Να μην υπάρξει συνέχεια στον ξεσηκωμό, να μην γίνει η οργή αγώνας, να μην τεθούν στόχοι πάλης! Γιατί μόνο έτσι θα μείνει απείραχτη η πολιτική της φτώχειας, της εξαθλίωσης, της εκμετάλλευσης, της κοινωνικής βαρβαρότητας!

Στα δικαστήρια, στη Βουλή, στις εκλογές
ή στον αγώνα;

Με τον λαό και τη νεολαία στη γωνία τίποτε δεν αλλάζει προς το καλύτερο για τα δικαιώματά μας και για τη ζωή μας! Μπορεί να γίνουν ανασχηματισμοί. Μπορεί να βρεθούν και «κάποιοι ένοχοι». Μπορεί να αλλάξουν και κυβερνήσεις. Αλλά όλα αυτά δεν θα γίνονται για να ανατραπεί ή, έστω, να ανακοπεί η βάρβαρη πολιτική! Θα γίνονται για να συνεχιστεί ακόμα πιο άγρια η ίδια πολιτική! Αυτήν την πολιτική υπηρέτησαν αυτοί που έταζαν πως θα αλλάξουν τη ζωή μας «με έναν νόμο και ένα άρθρο». Αυτήν την πολιτική στηρίζουν και όσοι σήμερα καταθέτουν προτάσεις νόμου στη Βουλή για να δείξουν τάχα τη «λύση» στα εργατικά-λαϊκά προβλήματα! 

Δεν υπάρχει μια «άλλη πολιτική» που θα έρθει από τις εκλογές! Υπάρχει η δύναμη του μαζικού αγώνα που αντιστέκεται, διεκδικεί και μπορεί να κατακτά νίκες! Αυτόν τον αγώνα δεν θα μας τον ετοιμάσει κανείς. Θα τον χτίσουμε με την πάλη μας οι εργαζόμενοι και η νεολαία. Στα σωματεία και στις γειτονιές. Στις σχολές και στα σχολεία.

Να συνεχίσει ο ξεσηκωμός - Να παλέψουμε ενάντια στην εγκληματική πολιτική!

Με συνελεύσεις, επιτροπές και κάθε μορφής πρωτοβουλίες να δώσουμε συνέχεια και στόχους πάλης στο μεγάλο βήμα της 26/1. Με απεργίες και διαδηλώσεις να παλέψουμε για:

• Αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, συλλογικές συμβάσεις, ανατροπή του νόμου για τον κατώτατο μισθό.

• Πλήρη, ίση και δωρεάν περίθαλψη για όλο τον λαό.

• Δωρεάν σπουδές για όλα τα παιδιά - Κάτω οι διαγραφές, η Τράπεζα Θεμάτων και η ΕΒΕ 

• Να πάρουν πίσω τις διώξεις εργαζομένων- Κάτω τα χέρια από τα σωματεία, την απεργία και τους αγώνες

• Κάτω η αντιαγροτική πολιτική! Οι αγρότες να μείνουν στον τόπο τους και να ζουν από τον κόπο τους! 

• Καμιά εμπλοκή της χώρας στον άδικο πόλεμο στην Ουκρανία - Καμιά διευκόλυνση στους φονιάδες - Να κλείσουν οι βάσεις - Έξω από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ - Λευτεριά στην Παλαιστίνη - Αλληλεγγύη και κοινή πάλη με όλους τους λαούς ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό.

28/1/2025