Δώδεκα χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό Κορκονέα. Η στυγερή αυτή πράξη αποτέλεσε την περίοδο εκείνη το αποκορύφωμα μιας επίθεσης, που είχαν εξαπολύσει οι κυβερνήσεις της αστικής τάξης στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας. Είχαν προηγηθεί οι φοιτητικές κινητοποιήσεις του 2006-07, η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, οι αγώνες του εργαζόμενου λαού καθώς και η άγρια καταστολή τους. Η δολοφονία του μαθητή στις 6 Δεκέμβρη του 2008 προκάλεσε ένα τεράστιο κύμα οργής στη νεολαία και τον λαό, οι οποίοι ξεχυθήκαν στους δρόμους για να εκφράσουν την αγανάκτησή τους. Οι μνήμες των μεγαλειωδών αυτών κινητοποιήσεων ακόμα προκαλούν φόβο στους κυβερνώντες.
Σήμερα λοιπόν, που το καπιταλιστικό σύστημα επιχειρεί να αξιοποιήσει μια πρωτοφανή υγειονομική κρίση, και να προχωρήσει με ακόμα πιο γρήγορα βήματα την στρατηγική του επίθεση στα δικαιώματα και τις δημοκρατικές ελευθερίες, έχει ανάγκη να θωρακιστεί από τη λαϊκή οργή που αναπόφευκτα θα ξεσπάσει. Γι’ αυτό απαγορεύει τις διαδηλώσεις και τις απεργίες. Γι’ αυτό επιστρατεύει τα τάγματα των πληρωμένων δημοσιογράφων για να πείσουν το λαό να κάτσει σπίτι του, να μη διεκδικεί το δικαίωμά του στη ζωή που πλέον αμφισβητείται άμεσα και μαζικά.
Τη περασμένη Κυριακη λοιπόν, στην επέτειο της μνήμης του Αλέξανδρου, όσοι διαδηλωτές επιχείρησαν να κατέβουν στους δρόμους πανελλαδικά αντιμετώπισαν ένα τερατώδες κλίμα απαγορεύσεων, τρομοκρατίας και καταστολής. Η παρουσία της αστυνομίας σε όλες τις μεγάλες πόλεις θύμιζε στρατό κατοχής. Το κέντρο της Αθήνας ήταν γεμάτο κλούβες και αύρες σε κάθε γωνιά. Οι περαστικοί χάνονταν ανάμεσα σε μπάτσους και ασφαλίτες. Μοιράστηκαν εκατοντάδες πρόστιμα για “παράνομη κυκλοφορία”. Γραφεία πολιτικών οργανώσεων πολιορκήθηκαν. Αγωνιστές στοχοποιήθηκαν και έγιναν πολλές απρόκλητες συλλήψεις και προσαγωγές, ανάμεσα στους οποίους βρέθηκαν πολλά μέλη και στελέχη του ΚΚΕ(μ-λ). Οι συλληφθέντες εισέπραξαν κατηγορίες για διασπορά κορονοϊού, ενώ αποδεδειγμένα τηρούσαν όλους τους κανονισμούς, φορώντας μάσκες και κρατώντας αποστάσεις.
Ο φόβος του συστήματος είναι ξεκάθαρος. Θέλει να τρομοκρατήσει το λαό και να προλάβει τις αντιδράσεις του, και έτσι ξεγυμνώνει το άγριο τομάρι, που κρύβει κάτω από τα φύλλα συκής της αστικής δημοκρατίας. Όμως όσο και να προσπαθεί, δεν θα μπορέσει να ξορκίσει τις γιγάντιες σκιές που ρίχνουν οι φωτιές του Δεκέμβρη του 2008, της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου και όλων των ιστορικών αγώνων του λαού μας. Η σπίθα είναι ζωντανή!
Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ, ΤΟΥ ΛΑΟΥ Η ΠΑΛΗ ΘΑ ΤΗΝ ΣΠΑΣΕΙ!
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ!
Στη Δάφνη και στον Υμηττό
