Ήδη άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτες ανατιμήσεις σε τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης ενώ οι αυξήσεις των τιμών σε πετρέλαιο θέρμανσης και φυσικό αέριο, που αναμένονται, σκιαγραφούν το δύσκολο χειμώνα που θα αντιμετωπίσουμε.
Με την δικαιολογία πως το φαινόμενο είναι παγκόσμιο, καθώς οι αυξήσεις των τιμών οφείλονται στην κρίση της παραγωγικής αλυσίδας και των μεταφορών που προκλήθηκε από τα λοκντάουν και την πανδημία, προσπαθεί η κυβέρνηση και οι εκφραστές της να πείσουν ότι η ακρίβεια που αναμένεται είναι αναπόφευκτη. Στα πλαίσια αυτά, φτάνουν σε σημείο να μιλούν για «παροδικότητα του φαινομένου» προσπαθώντας να κατευνάσουν αντιδράσεις πριν καν αυτές ξεσπάσουν.
Πρόκειται για ένα νέο κύμα κρίσης που έχει πάρει νέες διαστάσεις με την πανδημία, μιας κρίσης που κρατάει σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά και στην χώρα μας από το 2008. Όλο αυτό το διάστημα η επίθεση στην εργασία, στην εκπαίδευση και στη ζωή οξύνθηκε. Ο εργαζόμενος λαός επωμίστηκε και συνεχίζει να σηκώνει αυτά τα βάρη. Ακριβώς γιατί αυτός είναι ο βάρβαρος χαρακτήρας αυτού του συστήματος, που όταν εμποδίζεται η περεταίρω αύξηση της κερδοφορίας του, ξεσπάει σε κρίσεις οι οποίες φορτώνονται στις πλάτες των εργαζόμενων. Καμία αυταπάτη δεν πρέπει να έχει ο εργαζόμενος λαός πως το φαινόμενο αυτό είναι «προσωρινό». Το ζήτημα της ακρίβειας στις τιμές δεν «αυτορυθμίζεται», αντιστοιχεί απόλυτα με τον εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό χαρακτήρα του.
Σε αυτά τα πλαίσια, και αυτή η κυβέρνηση εξυπηρετεί με συνέπεια τα ταξικά συμφέροντα των εκμεταλλευτών και κάνει ότι μπορεί για να βαθύνει περισσότερο η επίθεση απέναντι στο λαό. Το διάστημα της πανδημίας ο εργαζόμενος λαός το έζησε πολύ καλά αυτό. Με αναστολές εργασίας, απομονωμένος από το εργασιακό του περιβάλλον και με επιδόματα «ψίχουλα» ήρθε ένα βήμα πιο κοντά στην εξαθλίωση. Παράλληλα, στήθηκε το νέο αντεργατικό θεσμικό πλαίσιο με το νόμο Χατζηδάκη, το οποίο αφενός κατοχύρωσε θεσμικά μια κατάσταση που υπήρχε ήδη σε πολλούς χώρους δουλειάς αφετέρου προχώρησε και σε νέες σοβαρές αντεργατικές τομές. Θέλουν να δημιουργήσουν την εντύπωση στον εργαζόμενο ότι είναι μόνος απέναντι στο τέρας της εργοδοσίας, παίρνοντας πίσω κεκτημένα του εργατικού κινήματος αιώνων, με μόνιμο εκβιασμό ότι παραμονεύει η κόλαση της ανεργίας αν δεν υποχωρήσει.
Η πάλη του λαού ενάντια στην ακρίβεια και τη φτώχεια δεν πρέπει να διαχωρίζεται από την συνολική του πάλη ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, ενάντια στο σύστημα που εξαπολύει επίθεση στα δικαιώματα και τη ζωή του. Ο αγώνας ενάντια στην ακρίβεια πρέπει να μεταφραστεί σε αγώνα διεκδίκησης εισοδήματος που να καλύπτει το κόστος ζωής στο μεροκάματο, στο μισθό, στο επίδομα ανεργίας, στη σύνταξη. Ο αγώνας αυτός απαιτεί την οργάνωση και την πολιτική συγκρότηση του λαϊκού κόσμου έτσι ώστε να καταφέρει να είναι νικηφόρος.
• ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ – ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΙΣΘΟΥΣ, ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΑ, ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ
• ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ
