Με υπομονή μαζεύω και διαχωρίζω τα σκουπίδια κάθε μέρα. Προσεκτικά βάζω
τις συσκευασίες, τα αλουμίνια και τα πλαστικά σε ξεχωριστή σακούλα από
τα βιοαπόβλητα.
Πιάνω τον εαυτό μου να απορεί. Πως βρέθηκαν όλα αυτά τα σκουπίδια στο
σπίτι μου; Πως έγινε το σπίτι μου μια μικρή χωματερή; Αγόρασα όλα αυτά
τα σκουπίδια; Μα από το ΣΜ γύρισα, όχι από τη χωματερή. Στο ΣΜ τρόφιμα
αγόρασα, όχι σκουπίδια. Τα τρόφιμα, όμως, ήταν τυλιγμένα με σκουπίδια.
Τα πλήρωσα, λοιπόν, όλα αυτά τα σκουπίδια. Τα χρυσοπλήρωσα. Και θα
συνεχίσω να τα πληρώνω.
Και όχι μόνο αυτό. Πρέπει να νιώθω και ένοχος που πετάω τόσα σκουπίδια. Ο
ρυπαίνων πληρώνει, μου λένε. Πως να μη νιώθω ένοχος όταν μου λένε
συνεχώς ότι τόσες εταιρίες δουλεύουν εξαιτίας μου, τόσα νομοσχέδια
ψηφίζονται εξαιτίας μου, για να λύσουν τα προβλήματα που εγώ δημιουργώ;
Εγώ φταίω; Εγώ τα δημιουργώ; Εγώ, εθελοντικά, μαζεύω δεν χαζεύω,
διαχωρίζω τα σκουπίδια του πολιτισμού μας προσφέροντας ακόμη μια δωρεάν
υπηρεσία σε εκείνους που τα παράγουν στα εργοστάσιά τους με το μικρότερο
δυνατό κόστος και το μέγιστο δυνατό κέρδος.
ΜΕ ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ
Θυμάστε τη ζωή πριν την ημερομηνία λήξης;
Η ημερομηνία λήξης δε θα μπορούσε να μπει εάν δεν υπήρχε η συσκευασία. Είναι σαν το αυγό του Κολόμβου. Η ημερομηνία γέννησε τη συσκευασία ή η συσκευασία γέννησε την ημερομηνία λήξης; Η απάντηση είναι απλή. Το κέρδος γέννησε και τα δυο.
Ο παππούς μου θα γέλαγε με την ανοησία μου εάν με έβλεπε να βάζω τα γυαλιά της πρεσβυωπίας για να ελέγξω την ημερομηνία λήξης επάνω στο ξύδι στο πιπέρι ή στο μέλι, για παράδειγμα. Αλλά έχει η αγορά γυρίσματα. Έτσι είναι η κοινωνία του ΣΜ. Η δήθεν φροντίδα για τη δήθεν καλή σου διαβίωση περνάει μέσα από την ημερομηνία λήξης που αυθαίρετα ορίζει η ίδια η εταιρία και του πλαστικού που θα χρησιμοποιήσει για να το συσκευάσει προκειμένου να στο πουλήσει.
ΜΕ ΣΥΝΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ
Διαλογή στη πηγή λένε κάποιοι, αυτοί που σαν καλά παιδιά βιάζονται να προτείνουν λύσεις. Ας διευκρινίσουμε ποια είναι η πηγή. Εννοούν το σπίτι του καθενός από εμάς. Αυτοί που υποστηρίζουν αυτή την άποψη σαφέστατα δέχονται ότι ο φταίχτης είμαστε εμείς και αυτοί οι ίδιοι. Η ανακύκλωση σαν ιδέα βασίζεται στην έλλειψη διάθεσης για λύση του προβλήματος. Αυτός που δημιουργεί τα σκουπίδια τα δημιουργεί επειδή κερδίζει από αυτά. Γιατί να μη θέλει να τα δημιουργεί; Θα συνεχίσει να δημιουργεί σκουπίδια και παράλληλα θα στήνει δικές του εταιρείες για τη διαχείριση και την εκμετάλλευση των σκουπιδιών με οποιοδήποτε δυνατό τρόπο φτάνει να είναι κερδοφόρος.
Εάν ο τρόπος δεν ήταν κερδοφόρος, η γνωστή αμερικανική εταιρία αναψυκτικών «που πάει με όλα» θα πουλούσε τα προϊόντα της παγκόσμια σε πλαστικά και αλουμινένια δοχεία; Θα σε προέτρεπε ταυτόχρονα να ανακυκλώσεις μέσα από τις δικές τις ή φίλιες εταιρίες;
Η μόνη πραγματική λύση στο πρόβλημα των σκουπιδιών είναι η μη παραγωγή τους. Οτιδήποτε άλλο ενδιάμεσο, όσο απαραίτητο και αν ακούγεται ή σερβίρεται είναι εντός των πλαισίων που βάζει αυτός που τα παράγει.
ΜΕ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ
Μια βόλτα στο Ποικίλο Όρος στο ηλιοβασίλεμα.
Ο ήλιος βυθίζεται στη Κούλουρη βάφοντας μωβ τον ορίζοντα. Οι γλάροι κάνουν καταδρομικές στα σκουπίδια και συναγωνίζονται σε επιλεκτικότητα τα ανθρώπινα μυρμήγκια που κάνουν τη δική τους διαλογή για χάρη των υπεργολάβων της ανακύκλωσης. Τα θερμικά ανοδικά ρεύματα που δημιουργούνται από τα σκουπίδια που βράζουν κάτω από τόνους χώμα που τα κρύβουν από το μάτι, απλά επιβεβαιώνουν την ύπαρξή τους μαζί με τα αρώματα της ζύμωσης που μεταφέρει το δυτικό αεράκι μέχρι τους ευαίσθητους κάλυκες της ρινικής κοιλότητας, που είναι δυστυχώς για εμάς άμεσα συνδεδεμένη με τη στοματική κοιλότητα. Έτσι ότι μυρίζουμε είναι σα να το καταπίνουμε, σαν να το τρώμε. Ας απολαύσουμε το θέαμα, όμως, στο κάτω-κάτω έχουμε μπροστά μας τη Καλντέρα της Δυτικής Αττικής με το μοναδικό ηλιοβασίλεμα.
ΜΕ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ
Οι καφέ κάδοι μπαίνουν στη ζωή μας. Συμβολικό το χρώμα. Ένα πρόβλημα που αυτόματα δημιουργείται είναι η μεταφορά των βιοαποβλήτων μέχρι τον καφέ κάδο. Η παραδοσιακή σακούλα του ΣΜ δεν ενδείκνυται. Εάν βάλουμε τα βιοαπόβλητα σε τέτοια σακούλα στο διαχωρισμό θα θεωρηθεί σύμμικτο και θα πάει στο γενικό πληθυσμό. Υπάρχουν προτάσεις όμως. Ήδη έχουν δημιουργηθεί βιοδιασπώμενες σακούλες από άμυλο πατάτας ή καλαμποκιού που αυτοκαταστρέφονται μέσα σε μερικές ημέρες και που προτείνουν τον εαυτό τους για τη συγκεκριμένη χρήση. Ίσως οι Δήμοι να τις παρέχουν στους πολίτες. Από μηδέν κόστος, το βιοαπόβλητο πηγαίνει στα 26 ευρώ το τόνο στο κάτω-κάτω. Θα πρότεινα, βέβαια, με την οικονομική κρίση που βαθαίνει αντί να ρίχνουμε τα σκουπίδια στις σακούλες από πατάτα ή καλαμπόκι να τις κρατάμε καβάτζα για τις δύσκολες μέρες.
{ΤΙ ΦΑΓΗΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ, ΜΑΜΑ; ΣΑΚΟΥΛΟΠΑΤΑΤΟΣΟΥΠΑ, ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ. ΚΑΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ,ΜΑΜΑ; ΚΑΛΑΜΠΟΚΟΣΑΚΟΥΛΑ ΣΤΑ ΚΑΡΒΟΥΝΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΟΥ}.
ΜΕ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ
Σκουπίδια υψηλών οκτανίων και ρύπων ονόματι SRF, DRF,TDF, τα λούμπεν στοιχεία των σκουπιδιών. O Βόλος στενάζει, το Θριάσιο και η Φυλή πνέουν τα λοίσθια, η Θεσσαλονίκη με το ΤΙΤΑΝ είναι στο πρόγραμμα αλλά όλοι μιλούν για Πράσινη Ανάπτυξη και πράσσειν άλογα. Το μόνο πράσινο σε αυτή την υπόθεση είναι το χρώμα του χρήματος και για αυτό άλλωστε οι κάδοι γεμίζουν. Ειρωνικό. Οι κάδοι τρώνε τόσα πολλά, τα πιο πολλά, εάν ήταν στόματα ανθρώπινα κανένας στο πλανήτη δεν θα ήταν πεινασμένος. Η λογική της αγοράς, όμως, είναι ότι δεν πουλιέται, πετιέται, ανακυκλώνεται και ξαναπουλιέται.
Την επομένη φορά, λοιπόν, που θα ακούσετε το γνωστό φορτηγό να περνά κάτω από το σπίτι κατά τις 6.30 το πρωί, μη το σκεφτείτε σαν σκουπιδιάρα αλλά σαν χρηματαποστολή και τον κάδο σαν ΑΤΜ που εμείς κάνουμε συνέχεια καταθέσεις και αυτοί κάνουν συνέχεια αναλήψεις.
ΓΛΩΣΣΑΡΙ ΟΡΩΝ
RDF: Refuse Derived Fuel (από τα καύσιμα υλικά των απορριμμάτων που δεν ανακυκλώνονται)
Packaging Derived Fuel (μη ανακυκλώσιμες συσκευασίες)
TDF: Tire Derived Fuel (ελαστικά, είτε ολόκληρα είτε τεμαχισμένα)
ΣΜ: ΣΟΥΠΕΡΜΑΡΚΕΤ Ή ΣΑΔΟΜΑΖΟΧΙΣΜΟΣ
