Δεν είμαστε αναλώσιμοι! Δε θα φορτωθούμε την κρίση!
Υψώνουμε φωνή Αντίστασης και Διεκδίκησης
Δρόμοι Αντίστασης Δάφνης – Υμηττού
Υψώνουμε φωνή Αντίστασης και Διεκδίκησης
Η «επόμενη μέρα» της πανδημίας, μετά από δυο μήνες αναγκαστικού εγκλεισμού λόγω της πολιτικής ξηλώματος του συστήματος περίθαλψης- υγείας που προηγήθηκε, δεν είναι παρά το σύνθημα για μια νέα βάρβαρη επίθεση του συστήματος σε δικαιώματα και κατακτήσεις.
Είναι φανερό ότι η πανδημία ενίσχυσε μια προαναγγελλόμενη από καιρό παγκόσμια κρίση. Τα νέα μνημόνια ετοιμάζονται ήδη, για να διαφυλαχτούν τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου και της πλουτοκρατίας.
Ο στόχος είναι να παγιωθούν και να επεκταθούν όσα με πρόσχημα τον κορονοϊό επιβλήθηκαν από την κυβέρνηση και το κεφάλαιο ενάντια στον κόσμο της εργασίας. Να φορτωθούν την επερχόμενη κρίση ο λαός και οι εργαζόμενοι. Να ενταθούν οι συνθήκες άγριας εκμετάλλευσης της εργασίας χωρίς δικαιώματα, με απροσδιόριστο ωράριο, μισθό, άδειες, ασφάλιση κ.λπ. Με τους εργοδότες να πληρώνουν όσο και όποτε θέλουν, να απασχολούν όσο, όπου και όπως θέλουν. Με τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες υπό διωγμό και τον φόβο της ανεργίας να ρυθμίζει απόλυτα τις σχέσεις εργασίας.
Δίπλα στην τηλεργασία, που ισοπεδώνει εργασιακά δικαιώματα, τοποθέτησαν την τηλεκπαίδευση αλλά και τη ζωντανή μετάδοση του μαθήματος (!) για να επιβάλουν την υποταγή και τον εργασιακό και εκπαιδευτικό μεσαίωνα στην τάξη και στο σχολείο. Ένα σχολείο αυταρχικό και ταξικό, όπου η πλειοψηφία των μαθητών, και ιδιαίτερα τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων, δεν θα έχουν θέση. Την εφιαλτική εικόνα της κοινωνικής απομόνωσης που θέλουν να επιβάλλουν συμπληρώνουν οι διάφορες τηλε-ψηφοφορίες και τηλε-διαμαρτυρίες.
Μήπως «αλλάξαμε προς το καλύτερο», όπως διαγγέλλουν η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός; Μήπως βελτιώθηκε το σύστημα υγείας με προσλήψεις προσωπικού, αυξήθηκαν οι ΜΕΘ και οι κλίνες; Μήπως βελτιώθηκαν οι συνθήκες εργασίας και τηρούνται τα μέτρα προφύλαξης και προστασίας; Μήπως βελτιώθηκε η παιδεία; Τίποτα από όλα αυτά δε συνέβη. Η εικόνα διάλυσης των νοσοκομείων συμπληρώνεται με τα εκατομμύρια ευρώ που δίνονται στις ιδιωτικές κλινικές. Οι εργαζόμενοι στέλνονται ξανά απροστάτευτοι στην εργασία, αναμετρώνται με τα «εργατικά ατυχήματα» και τις ανθυγιεινές συνθήκες. Ενώ το σχολείο των ταξικών φραγμών αποκτά… τάμπλετ παρακολούθησης για να απορρίπτει με «ακρίβεια και εξ αποστάσεως» τους μαθητές και για να υποτάσσει δάσκαλους και καθηγητές φορτώνοντας την «ατομική ευθύνη» στη σχολική κοινότητα, στους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς.
Το μόνο που έκαναν στην πανδημία ήταν να επιβάλουν απαγόρευση κυκλοφορίας και πρόστιμα! Να θέσουν την κοινωνία σε καραντίνα. Κι όμως! Τολμούν να μιλούν για κοινωνική ανευθυνότητα αυτοί που διέλυσαν τα νοσοκομεία και το σύστημα περίθαλψης, αυτοί που θέλουν να τα ιδιωτικοποιήσουν ακόμη παραπέρα, αυτοί που ξέρουν μόνο από πρόστιμα, απαγορεύσεις και μέτρα φτωχοποίησης του λαού, της νεολαίας και των εργαζομένων.
Στόχος τους δεν ήταν ποτέ η προστασία της υγείας του λαού, αλλά η προστασία του συστήματος. Την εικόνα και την πολιτική αυτού του συστήματος επιδίωξαν να περισώσουν, να δείξουν ότι δήθεν ελέγχουν την κατάσταση, παρά τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και τα εκατομμύρια που προσβλήθηκαν από τον ιό.
Απέναντι σε αυτήν την αντιλαϊκή-αντεργατική «πανδημία» που βαθαίνει τον εργασιακό μεσαίωνα και φέρνει περισσότερη φτώχεια, ανεργία και καταστολή, ο λαός δεν μπορεί να τηρήσει στάση αναμονής. Πρέπει να βγούμε στο δρόμο του μαζικού αγώνα! Να οργανώσουμε την πάλη και τις αντιστάσεις μας για ένα καλύτερο μέλλον για εμάς και τις επόμενες γενιές.
Είναι φανερό ότι η πανδημία ενίσχυσε μια προαναγγελλόμενη από καιρό παγκόσμια κρίση. Τα νέα μνημόνια ετοιμάζονται ήδη, για να διαφυλαχτούν τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου και της πλουτοκρατίας.
Ο στόχος είναι να παγιωθούν και να επεκταθούν όσα με πρόσχημα τον κορονοϊό επιβλήθηκαν από την κυβέρνηση και το κεφάλαιο ενάντια στον κόσμο της εργασίας. Να φορτωθούν την επερχόμενη κρίση ο λαός και οι εργαζόμενοι. Να ενταθούν οι συνθήκες άγριας εκμετάλλευσης της εργασίας χωρίς δικαιώματα, με απροσδιόριστο ωράριο, μισθό, άδειες, ασφάλιση κ.λπ. Με τους εργοδότες να πληρώνουν όσο και όποτε θέλουν, να απασχολούν όσο, όπου και όπως θέλουν. Με τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες υπό διωγμό και τον φόβο της ανεργίας να ρυθμίζει απόλυτα τις σχέσεις εργασίας.
Δίπλα στην τηλεργασία, που ισοπεδώνει εργασιακά δικαιώματα, τοποθέτησαν την τηλεκπαίδευση αλλά και τη ζωντανή μετάδοση του μαθήματος (!) για να επιβάλουν την υποταγή και τον εργασιακό και εκπαιδευτικό μεσαίωνα στην τάξη και στο σχολείο. Ένα σχολείο αυταρχικό και ταξικό, όπου η πλειοψηφία των μαθητών, και ιδιαίτερα τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων, δεν θα έχουν θέση. Την εφιαλτική εικόνα της κοινωνικής απομόνωσης που θέλουν να επιβάλλουν συμπληρώνουν οι διάφορες τηλε-ψηφοφορίες και τηλε-διαμαρτυρίες.
Μήπως «αλλάξαμε προς το καλύτερο», όπως διαγγέλλουν η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός; Μήπως βελτιώθηκε το σύστημα υγείας με προσλήψεις προσωπικού, αυξήθηκαν οι ΜΕΘ και οι κλίνες; Μήπως βελτιώθηκαν οι συνθήκες εργασίας και τηρούνται τα μέτρα προφύλαξης και προστασίας; Μήπως βελτιώθηκε η παιδεία; Τίποτα από όλα αυτά δε συνέβη. Η εικόνα διάλυσης των νοσοκομείων συμπληρώνεται με τα εκατομμύρια ευρώ που δίνονται στις ιδιωτικές κλινικές. Οι εργαζόμενοι στέλνονται ξανά απροστάτευτοι στην εργασία, αναμετρώνται με τα «εργατικά ατυχήματα» και τις ανθυγιεινές συνθήκες. Ενώ το σχολείο των ταξικών φραγμών αποκτά… τάμπλετ παρακολούθησης για να απορρίπτει με «ακρίβεια και εξ αποστάσεως» τους μαθητές και για να υποτάσσει δάσκαλους και καθηγητές φορτώνοντας την «ατομική ευθύνη» στη σχολική κοινότητα, στους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς.
Το μόνο που έκαναν στην πανδημία ήταν να επιβάλουν απαγόρευση κυκλοφορίας και πρόστιμα! Να θέσουν την κοινωνία σε καραντίνα. Κι όμως! Τολμούν να μιλούν για κοινωνική ανευθυνότητα αυτοί που διέλυσαν τα νοσοκομεία και το σύστημα περίθαλψης, αυτοί που θέλουν να τα ιδιωτικοποιήσουν ακόμη παραπέρα, αυτοί που ξέρουν μόνο από πρόστιμα, απαγορεύσεις και μέτρα φτωχοποίησης του λαού, της νεολαίας και των εργαζομένων.
Στόχος τους δεν ήταν ποτέ η προστασία της υγείας του λαού, αλλά η προστασία του συστήματος. Την εικόνα και την πολιτική αυτού του συστήματος επιδίωξαν να περισώσουν, να δείξουν ότι δήθεν ελέγχουν την κατάσταση, παρά τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και τα εκατομμύρια που προσβλήθηκαν από τον ιό.
Απέναντι σε αυτήν την αντιλαϊκή-αντεργατική «πανδημία» που βαθαίνει τον εργασιακό μεσαίωνα και φέρνει περισσότερη φτώχεια, ανεργία και καταστολή, ο λαός δεν μπορεί να τηρήσει στάση αναμονής. Πρέπει να βγούμε στο δρόμο του μαζικού αγώνα! Να οργανώσουμε την πάλη και τις αντιστάσεις μας για ένα καλύτερο μέλλον για εμάς και τις επόμενες γενιές.
Δρόμοι Αντίστασης Δάφνης – Υμηττού
